Nikos Katsarakis
Soloist & Professor of Classical Guitar
ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ
ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΜΠΑΡΟΚ ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗ
500 - 1450 1450 - 1600 1600 - 1750 1750 - 1830 1830 - 1900 1900 - 2014
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ
(500 - 1450)
Μεσαίωνας ονομάζεται η χρονική περίοδος της Ευρωπαϊκής ιστορίας που διαδέχεται την περίοδο της Αρχαιότητας και τελειώνει με την περίοδο της Αναγέννησης.
Διήρκεσε περίπου 1000 χρόνια, από την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού κράτους (476 μ.Χ.) και το θάνατο του Ιουστινιανού Α' (565 μ.Χ.), του τελευταίου βυζαντινού αυτοκράτορα που διαπνεόταν από το όραμα της αναβίωσης της παλαιάς Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της παγκόσμιας κυριαρχίας της, ως και την εποχή της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους (1453 μ.Χ.) και την ανακάλυψη της Αμερικής (1492 μ.Χ.) από τον Χριστόφορο Κολόμβο.
ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ
(1450 - 1600)
Η Αναγέννηση ήταν ένα πολιτιστικό κίνημα, ξεκινώντας στην Ιταλία, από όπου και εξαπλώθηκε στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης ως ονομασία της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, με μεγαλύτερη ελευθερία καθώς το κύμα των αλλαγών που επήλθαν δεν εξαπλώθηκε με την ίδια ταχύτητα σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Ως πολιτιστικό κίνημα, επέφερε την άνθηση της λογοτεχνίας, της επιστήμης, της τέχνης, της θρησκείας και της πολιτικής επιστήμης, καθώς και την αναβίωση της μελέτης κλασικών συγγραφέων, την ανάπτυξη της γραμμικής προοπτικής στη ζωγραφική και τη σταδιακή, αλλά ευρέως διαδεδομένη, μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση.
Παραδοσιακά, αυτή η πνευματική μεταμόρφωση είχε ως αποτέλεσμα να θεωρείται η Αναγέννηση γέφυρα μεταξύ του Μεσαίωνα και της Σύγχρονης Εποχής.
Αν και κατά την Αναγέννηση έλαβαν χώρα επαναστατικές καινοτομίες σε πολλά πνευματικά πεδία, καθώς και κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές, είναι ίσως περισσότερο συνυφασμένη με τα ρεύματα που διαμορφώθηκαν στο χώρο της τέχνης, αλλά και τη συμβολή παν-επιστημόνων όπως ο Λεονάρντο ντα Βίντσι και ο Μιχαήλ Άγγελος.
ΜΠΑΡΟΚ
(1600 - 1750)
Με τον όρο Μπαρόκ (Baroque) αναφερόμαστε είτε στην ιστορική περίοδο 1600 - 1750 που ακολούθησε την Αναγέννηση , είτε στο συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ύφος που διαμορφώθηκε την περίοδο αυτή.
Το ύφος του Μπαρόκ αποτέλεσε ένα νέο τρόπο έκφρασης που γεννήθηκε στη Ρώμη της Ιταλίας, απ' όπου εξαπλώθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Χαρακτηρίστηκε από ένα έντονο δραματικό και συναισθηματικό στοιχείο, ενώ εφαρμόστηκε κυρίως στην αρχιτεκτονική, τη γλυπτική και τη μουσική, αλλά συναντάται παράλληλα και στη λογοτεχνία ή τη ζωγραφική.
ΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ
(1750 - 1830)
Ο Κλασικισμός είναι ένα καλλιτεχνικό ρεύμα που γνώρισε μεγάλη άνθιση κατά τον 18ο αιώνα. Εκφράστηκε σε όλες τις μορφές της τέχνης: την αρχιτεκτονική, τη μουσική, τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία.
Αντικατέστησε το μπαρόκ και έδωσε τη θέση του στον ρομαντισμό, πριν γνωρίσει μία νέα άνθηση με τον νεοκλασικισμό.
Ο Κλασικισμός χαρακτηρίζεται από διαύγεια και καθαρότητα, εγκαταλείπεται η πολυφωνική αντιστικτική γραφή του Μπαρόκ, ενώ χρησιμοποιείται το "Basso Alberti" (σπασμένες συγχορδίες - αρπίσματα).
ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ
(1830 - 1900)
O Ρομαντισμός αποτελεί καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη. Αναπτύχθηκε αρχικά στη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, για να εξαπλωθεί αργότερα κυρίως στη Γαλλία και την Ισπανία. Καταρχάς αποτέλεσε λογοτεχνικό ρεύμα, ωστόσο επεκτάθηκε τόσο στις εικαστικές τέχνες όσο και στη μουσική.
Ακολούθησε ιστορικά την περίοδο του διαφωτισμού και αντιτάχθηκε στην αριστοκρατία της εποχής. Συνδέθηκε μάλιστα ισχυρά, με τις ιδέες του Ζαν Ζακ Ρουσσώ.
Κύριο χαρακτηριστικό του ρομαντισμού αποτελεί η έμφαση στην πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης καθώς και η μεγαλύτερη ελευθερία στη φόρμα, σε σχέση με τις περισσότερο κλασικές αντιλήψεις. Στον ρομαντισμό, κυρίαρχο στοιχείο είναι το συναίσθημα αντί της λογικής.
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ
(1900 - 2020)
Οι κοινωνικές ανακατατάξεις, οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις, ο εθνικισμός και η ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, είναι λίγα από τα ερεθίσματα που ώθησαν στη δημιουργία τόσο διαφορετικών καλλιτεχνικών ρευμάτων.
Η Μουσική του 20ου αιώνα, χαρακτηρίζεται από ελεύθερες φόρμες, κρίση της τονικότητας, Αντιρομαντισμός, χρήση νέων κλιμάκων, διαφορετική χρήση της Αρμονίας, Πολυρυθμία και χρήση νέων οργάνων - δανεισμένων κυρίως από εξω-ευρωπαικούς πολιτισμούς.
Οι συνθέτες διακρίνονται σε "Τονικούς" και "Ατονικούς".